تا کِی من باشم و رازی؟!
لب باشد و جامی؟!
بخت باشد بی طالع سعدی؟!
تا کی دست خواهشم بر دامان حافظ
بوکه تفال کند:
مژده ای دل زند به نام امم؟!
ریحان.
فکرکنم خیلی خامه نوشته ام:)
تمام کفش های دنیا را راه خواهم رفت
گر مقصدم آغوش تو باشد...
ساعت ِ چهار:
آمده بودم دل ِجامانده روی کاناپه را ببرم؛اما جانم جا ماند بر لبانت...