هر وقت فروشگاه های بزرگ می رفتیم دوست داشتم
قایم بشم وقتی فروشگاه تعطیل شد برم قسمت شکلات هاش و تا صبح با هاشون صفا کنم
اما امسال دلم می خواد توی قسمت مشروب هاش قایم بشم:))
امروز هوا بوی دریا میداد.
نسیم خنک و کمی مرطوب منو به یاد کلاردشت انداخت.
بوی دریا خیلی ملیح بود...
تند تند نفس می کشیدم تا این خیال و مرور خاطرات مدام باشه.
دیروز جلوی در ورودی ساختمان آب ریخته شده بود.
مث اینکه بطری رو سرازیر کرده باشی یا پاکت آب زمین خورده باشه . نوع بخش شدن آب روی زمین اینجوری بود.
چند تا جا پای گلی هم بود که با هم قاطی شده بود. اما یه جاپای کوچیک مشخص بود.
کارت ورود رو زدم ودرباز شد و رد پا ها توی راهرو هم ادامه داشت و به سمت آساسنسور پیچیده شده بود.
وقتی راهرو رو پیچیدم .دوتا دختر بچه ی ده و شیش ساله با آیی(پرستار/خدمتکار) رو دیدم. توی ِ یک دست دخترک یه پاکت فریزه خیس بود و توی ِ دست دیگر یه ماهی به اندازه ی بند انگشت که بی جون به بغل خوابیده بود.
دخترک دست اش رو مث کاسه کرده بود و با پاکت فریزر قطره قطره آب به ماهی میرسوند.
نگرانی شو میشد از نگاه مضطرب اش به شماره ی های آسانسور و ماهی فهمید.
احساس خفگی کردم . فکر کردم توی دریا دارم غرق می شم. سوار آسانسور شدیم . یک دفعه یادم اومد که بطری آب توی کیفم دارم.
در بطری رو باز کردم . ماهی رو از روی دست دخترک به بطری انداختم . من و دخترک و دخترچه خیره شدیم به بطری ،ماهی که به آب رسید شروع کرد توی آب رقصیدن . یه نفس عمیق کشیدم. توی دریا نبودم دیگه ...غرق نشدم توی خفگی های یه بچه ماهی.
دخترک به من نگاه کرد و هر دو به پهنای صورت خندیدم.
دخترک گفت : شیه شیه...
گفتم : بو شیه...
اینجا سه تا بو را نمی تونم از هم تشخیص بدم.
یکی بوی توالت عمومیه
دومی بوی رستوران چینیه
سومی بوی _دوریان_ یه میوه ی بد بو هست.
اینجا موتور وموتور سه چرخ و دوچرخه زیاد هست. به طوری که لاین مخصوص توی بزرگراه ها و خیابان های اصلی شهر داره.
موتور و موتور سه چرخ ها با باطری کار می کنه و هیچ صدایی نداره.
تک و توک موتور دنده ای هیوندایی دیدم.
چون سطح شهر هوار هستش. دوچرخه خیلی رایجه .توی تمام پیاده روها جای پاک دچرخه و موتور هست.
شهرداری هم جای جای خیابون ها دوچرخه هایی را برای سوار شدن گذاشته که شرایط استفاده از اونها رونمی دونم.